Ὕμνοι Ἁγίου Νικολάου τοῦ Θαυματουργοῦ - Δημήτριος Παπαγιαννόπουλος.

Ὕμνοι τοῦ Ὄρθρου τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ Θαυματουργοῦ. Ὑμνολογεί μέ κατάνυξη ὁ ἱεροψάλτης Δημήτριος Παπαγιαννόπουλος.

Μὲ πολὺ ὄμορφο καὶ γλαφυρὸ τρόπο σκιαγραφεῖ τὸ μεγαλεῖο τοῦ Ἁγίου Νικολάου, κυρίως ὅμως τὴν ἑτοιμότητά του νὰ προσφέρει βοήθεια σὲ κάθε ἐμπερίστατο ἄνθρωπο, τὸ Δοξαστικὸ τῶν Αἴνων ἀπὸ τὴν ἀκολουθία τῆς 6ης Δεκεμβρίου: 

«Σαλπίσωμεν ἐν σάλπιγγι ᾀσμάτων, σκιρτήσωμεν ἑόρτια καὶ χορεύσωμεν ἀγαλλόμενοι τῇ ἐτησίῳ πανηγύρει τοῦ θεοφόρου Πατρός· Βασιλεῖς καὶ Ἄρχοντες συντρεχέτωσαν, καὶ τὸν δι’ ὀνείρου φρικτῆς ἐπιστασίας, Βασιλέα πείθοντα, ἀναιτίους κρατουμένους τρεῖς ἀπολῦσαι στρατηλάτας, ἀνυμνείτωσαν. Ποιμένες καὶ Διδάσκαλοι, τὸν τοῦ καλοῦ Ποιμένος ὁμόζηλον Ποιμένα συνελθόντες εὐφημήσωμεν. Οἱ ἐν νόσοις τὸν ἰατρόν· οἱ ἐν κινδύνοις τὸν ρύστην· οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸν προστάτην· οἱ πένητες τὸν θησαυρόν· οἱ ἐν θλίψεσι τὴν παραμυθίαν· τὸν συνοδίτην οἱ ὁδοιπόροι· οἱ ἐν θαλάσσῃ τὸν κυβερνήτην· οἱ πάντες τὸν πανταχοῦ προφθάνοντα μέγιστον Ἱεράρχην ἐγκωμιάζοντες, οὕτως εἴπωμεν· Πανάγιε Νικόλαε, πρόφθασον, ἐξελοῦ ἡμᾶς τῆς ἐνεστώστης ἀνάγκης καὶ σῶσον τὴν ποίμνην σου ταῖς ἱκεσίαις σου»

Ἂς σαλπίσουμε μὲ σάλπιγγα ἀσμάτων, ἂς σκιρτήσουμε γιὰ τὰ ἑόρτια καὶ ἂς χορέψουμε μὲ ἀγαλλίαση γιὰ τὴν ἐτήσια πανήγυρη τοῦ θεοφόρου Πατρός. Βασιλεῖς καὶ ἄρχοντες ἂς συντρέξουν καὶ ἂς ἀνυμνήσουν ἐκεῖνον, ποὺ μὲ ὄνειρο φρικτῆς ἐπιστασίας (= φροντίδας) ἔπεισε τὸν Βασιλέα νὰ ἀπολύσει τοὺς τρεῖς στρατηλάτες (= ἀξιωματικοὺς) ποὺ ἐκρατοῦντο ἀναιτίως (= ἀδίκως). Ποιμένες καὶ Διδάσκαλοι ἂς συνέλθουμε (μαζευτούμε) γιὰ νὰ ἐπαινέσουμε τὸν Ποιμένα ποὺ ὑπῆρξε ὁμόζηλος τοῦ καλοῦ Ποιμένος Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὅσοι εἶναι ἄρρωστοι ἂς ἐγκωμιάσουν τὸν ἰατρό, ὅσοι εὑρίσκονται σὲ κινδύνους αὐτὸν ποὺ θὰ τοὺς ἀπαλλάξει ἀπὸ αὐτούς, οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸν προστάτη, οἱ φτωχοὶ τὸν θησαυρό, ὅσοι εὑρίσκονται σὲ θλίψεις τὴν παρηγορία, οἱ ὁδοιπόροι τὸν συνοδοιπόρο, οἱ εὑρισκόμενοι στὴ θάλασσα τὸν κυβερνήτη, ὅλοι μαζὶ ἂς ἐγκωμιάσουμε τὸν μέγιστο Ἱεράρχη, ὁ ὁποῖος προλαβαίνει παντοῦ νὰ προσφέρει τὴ βοήθειά του, καὶ ἂς ποῦμε τὰ ἑξῆς: Πανάγιε Νικόλαε, ἔλα νὰ μᾶς ἀπαλλάξεις ἀπὸ τὴν παροῦσα ἀνάγκη καὶ νὰ σώσεις τὴν ποίμνη σου μὲ τὶς ἱκεσίες σου.

 

 Δεῖτε πόσο μεγάλος Ἅγιος εἶναι ὁ Ἅγιος Νικόλαος πού ὀνομάζεται ἀπό τόν ὑμνογράφο «Πανάγιος» !!

Ἔτσι τιμᾶ ὁ Θεός τούς φίλους του τούς Ἁγίους. Σκεφθεῖτε ὅτι ὅταν τόν ἔκλεισαν στήν φυλακή ἐπειδή ράπισε τόν αἰρεσιάρχη Ἄρειο (στήν Α' Οἰκουμενική Σύνοδο) ἐκεῖ τόν ἐπισκέφθηκαν ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μαζί μέ τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο. Ὁ Χριστός του ἔδωσε τό Ἱερό Εὐαγγέλιο καί ἡ Θεοτόκος τό ἀρχιερατικό ὠμοφόριο. Ἔτσι τοῦ ἔδειξαν τήν εὔνοιά τους γιά τούς ἀγῶνες καί τά μαρτύρια πού ὑπέστη ὑπέρ τῆς πίστεως. Ἐπίσης ἡ Πέμπτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος (ἐκτός ἀπό τούς Ἁγίους Ἀποστόλους) εἶναι ἀφιερωμένη καί στόν Ἅγιο Νικόλαο.

Ὅταν εἶναι ἡ μνήμη τοῦ ἄς τόν παρακαλοῦμε.

Καί κάθε Πέμπτη, καί κάθε μέρα καί κάθε ὥρα.!!

Νά μᾶς δίνει δύναμη καί σέ ὅλους ἐμᾶς γιά νά μποροῦμε νά ἀνταπεξέλθουμε στίς φουρτοῦνες τῆς ζωῆς. Ἀμήν.

Δημήτριος Παπαγιαννόπουλος 6 Δεκεμβρίου 2022 μέ τό πάτριο ἡμερολόγιο (19 Δεκεμβρίου μέ τό νέο - παπικό).

Τί Λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες γιά τήν Ἀποφυγή κοινωνίας μέ αἱρετικούς ;

Ὁ μολυσμός, διά τῆς κοινωνίας μέ αἱρετικούς ἤ κακοδόξους ἐπισκόπους.

Εἶναι πράγματι ἐντυπωσιακή ἡ αὐστηρότητα πού ἐπιβάλλουν οἱ ἅγιοι Πατέρες ἀπέναντι ὄχι μόνο στούς αἱρετικούς ἄλλα καί στά μέλη τῆς Ἐκκλησίας πού ὑϊοθετοῦν κακοδοξίες, γιατὶ ἡ Ἐκκλησία δὲν διασπᾶται μόνο ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ πιστεύουν καὶ διαδίδουν τὰ παρόμοια: «Οὐχ ὑπὸ τῶν αἱρετικῶν διατέτμηται μόνον, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν τὰ αὐτὰ φρονεῖν ἀλλήλοις λεγόντων διασπᾶται».

[1] Τὸ παραμικρὸ ζήτημα ποὺ ἀφορᾶ τὸν Θεὸ δὲν εἶναι μικρό, κατά τον Ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ.

[2] Ὁ Χρυσορρήμων Ἰωάννης μᾶς λέει: «Ὄχι μόνο οἱ ἁμαρτάνοντες, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνοι ποὺ ἐπαινοῦν τοὺς ἁμαρτάνοντες ὑφίστανται τὴν ἴδια ἢ καὶ χειρότερη τιμωρία».

[3] «Κάθε κληρικό –λέει ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ θεολόγος– τοῦ ὁποίου ἡ πίστις, οἱ λόγοι καὶ τὰ ἔργα δὲν συμφωνοῦν μὲ τὶς διδασκαλίες τῶν Ἁγίων πατέρων νὰ μὴν τὸν δεχόμαστε στὴν οἰκία μας. Ἀλλὰ νὰ τὸν ἀποστρεφόμεθα καὶ νὰ τὸν μισοῦμε ὡς δαίμονα, ἔστω κι ἄν ἀνασταίνει νεκροὺς καὶ κάνει ἄλλα μύρια θαύματα».

[4] Εἶναι ἄραγε αὐτή ἡ αὐστηρότητα μία αὐθαίρετη σκληρότητα καί «ἰδιοτροπία» τῶν ἁγίων; Φυσικά καί ὄχι! Ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας πρῶτος δίδαξε ξεκάθαρα ποιά πρέπει νά εἶναι ἡ ἀντίδρασή μας ὅταν ἀκοῦμε διδασκαλίες ἀντίθετες ἀπό αὐτές πού παρέδωσε ὁ Ἴδιος καί οἱ μαθητές Του. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δίδαξε ὅτι τὰ δικά Του πρόβατα ὅταν ἀκοῦν τὴν φωνὴ ξένου διδασκάλου φεύγουν. «Ἀλλοτρίῳ δέ [σ.σ. ποιμένα] οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν, ἀλλὰ φεύξονται ἀπὸ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν»

[5] και αμέσως μετά τὴν Ἀποτείχιση δίδαξαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι: «…Διὸ φευκτέον [νὰ φεύγετε] ἀπὸ τῶν φθοροποιῶν ποιμένων».

[6] Ὄχι λίγες φορές, οἱ ἐπίσημοι ποιμένες δηλητηρίασαν τὸ ποίμνιο -μέσῳ στρεβλῆς διδασκαλίας- ὁδηγώντας το στὴ λατρεία ἄλλων θεῶν. Γιατί «ἡ αἵρεση» ὄχι μόνο «εἶναι πίστη σὲ ξένο Θεό»,

[7] ἀλλά «ἔχει ἐνδυθῆ ὁλόκληρον τὸν διάβολο».

[8] Στίς ἡμέρες μας οἱ ἐπίσκοποι ἀπροκάλυπτα ἀποδείχτηκαν ψευδοεπίσκο-ποί γιατί μολύνουν τήν Πίστη, συγκαταβαίνοντας σέ αἱρετικούς. «Ἀλλοίμονο σὲ ὅσους μολύνουν τὴν Ἁγία Πίστη μὲ αἱρέσεις ἢ συγκαταβαίνουν στοὺς αἱρετικούς».

[9] Ὁ ὅσιος Ἀντίοχος ὁ Πανδέκτης ἔλεγε πὼς ἐκεῖνον ποὺ δὲν ἔχει τὴν ὀρθὴ πίστη πρέπει ὄχι μόνο νὰ τὸν ἀποστρεφόμαστε ἀλλὰ καὶ νὰ τὸν ἀναθεματί-ζουμε, δηλαδὴ νὰ τὸν θεωροῦμε ὅτι βρίσκεται ἐκτὸς Ἐκκλησίας.

[10] «Οὔτε γιὰ λίγη ὥρα δὲν δεχόμαστε σχέση μὲ αὐτοὺς ποὺ κουτσαίνουν στὴν πίστη»

[11] .… «ἀκόμα κι ἂν αὐτοί μᾶς φαίνονται πολὺ γνήσιοι καὶ ἐπίσημοι, ἐμεῖς πρέπει νὰ τοὺς σιχαινόμαστε, ὅσοι ἀγαπᾶμε τὸν Κύριο».

[12] Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ἀποφαίνεται: «Καὶ εἰ φίλοι κατὰ Θεὸν, πῶς τῇ κοινωνίᾳ τῶν ἑτεροδόξων κοινωνοῦντες; Οὐ γὰρ φίλοι οἱ τοιοῦτοι ἀληθινοὶ καὶ πιστοί».

[13] Ὁ ἴδιος Ἅγιος λέει: «Οἱ μὲν [αἱρετικοὶ] τέλεον περὶ τὴν πίστιν ἐναυάγησαν. οἱ δὲ εἰ καὶ τοῖς λογισμοῖς οὐ κατεποντίσθηκαν, ὅμως τῇ κοινωνίᾳ τῆς αἱρέσεως συνόλλυνται [ἐξ αἰτίας τῆς κοινωνίας μὲ τοὺς αἱρετικοὺς θὰ χαθοῦν μαζί τους]».

[14] Θεωρεῖ «προδοσία τῆς Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας» τὸ νὰ παραμένει κάποιος ἐν κοινωνίᾳ μὲ τὸν κακοδοξοῦντα ἐπίσκοπόν του».

[15] Αὐτές οἱ Πατερικές θέσεις ἐνσωματώθηκαν καὶ στὰ Πρακτικὰ τῆς Ζ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου: «Ὅποιος δικαιώνει αἵρεση ἂς εἶναι ἀναθεματισμένος».

Ὁ Μ. Ἀθανάσιος γιὰ αὐτὸν ποὺ φρονεῖ ἀσεβῆ δόγματα ἀναφέρει: «Ἀποφύγετε αὐτὸν καὶ ἔτσι θὰ διατηρήσετε τὴν πίστη σας καθαρή».

[16] Κατὰ τὸν ἅγιο Νεκτάριο Αἰγίνης: «ἡ κοινωνία μὲ αὐτὸν [τὸν κακόδοξο καὶ αἱρετικό] μολύνει τὴν πίστη μὲ τὶς εὐθύνες ποὺ αὐτὸ συνεπάγεται. Λοιπὸν ἡ ἐξωτερικὴ ἀκοι-νωνησία προστατεύει ἀπὸ τὴν ἐσωτερικὴ ἀλλοτριότητα»… «Εἶναι ψευδὲς ἐκεῖνο ὅπου ἐπιφέρουσιν, ὅτι αἱ ὁδοὶ τῆς εὐσεβείας εἶναι πολλαί… ὁδὸς μία καὶ αὐτὴ στενὴ καὶ ὄχι πλατεῖα… εἷς καὶ μόνος Θεὸς καὶ Κύριος».

[17] Ἂν ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ὁ «μαθητὴς τῆς ἀγάπης» λέει ὅτι κάποιον ποὺ δὲν ἀποδέχεται τὴν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν Ἀποστόλων οὔτε στὸ σπίτι σας νὰ τὸν βάζετε, οὔτε καλημέρα νὰ τοῦ λέτε, γιατὶ συγκοινωνῆτε μὲ τὰ πονηρά του ἔργα γενόμενοι συνένοχοι, πόσο μᾶλλον νὰ τὸν ἀποδεχόμαστε στὸν ναὸ ὡς λειτουργὸ;

[18] Ἂν ὁ Μ. Βασίλειος τονίζει: «Αἱρετικὸν ἄνθρωπον ἀποστρέφεσθαι»,

[19] πόσο μᾶλλον τον κακόδοξο κληρικό;

Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος μᾶς ἐξηγεῖ: «Ὄχι μόνο ἂν κάποιοι λένε συνολικὰ ἀντίθετα πράγματα ποὺ ἀνατρέπουν τὰ πάντα, ἀλλὰ καὶ τὸ παραμικρὸ ἀντίθετο νὰ διδάξουν νὰ εἶναι ἀναθεματισμένοι».

[20] «Ἀπὸ αὐτοὺς πρέπει νὰ πεταγόμαστε μακρυὰ ὅπως πεταγόμαστε ὅταν συναντάμε ἕνα φίδι, καὶ νὰ διακόπτουμε κάθε κοινωνία καὶ νὰ φεύγουμε μὲ ὅλη μας τὴν δύναμη, ἀκόμα κι ἄν μᾶς φαίνονται σεβάσμιοι καὶ πρᾶοι», διδάσκει ὁ Μ. Φώτιος.

[21] Τί στὰ ἀλήθεια ἐλπίζουμε νὰ κληρονομήσουμε ἐμεῖς ποὺ οἰκειοθελῶς καὶ προθύμως ἀκολουθοῦμε τοὺς σύγχρονους αἱρετίζοντες Ἐπισκόπους παρά τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ καί τήν κόλαση;

«Εἰ δέ τις προσποιεῖται ὁμολογεῖν μὲν ὀρθὴν πίστιν, φαίνεται δὲ κοινωνῶν ἐκείνοις [ἂν κάποιος προσποιούμενος ὁμολογεῖ τὴν ὀρθὴ πίστι, ἀλλὰ κοινωνεῖ μὲ τοὺς αἱρετικούς] τὸν τοιοῦτον προτρέψασθε ἀπέχεσθαι τῆς τοιούτης συνηθείας· καὶ ἐὰν μὲν ἐπαγγέλληται, ἔχετε τὸν τοιοῦτον ὡς ἀδελφόν· [καὶ ἐὰν σᾶς ὑποσχεθεῖ ὅτι θὰ διακόψει τὴν κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικούς –καὶ τὸ πράξει– νὰ τὸν ἔχετε ὡς ἀδελφό σας] ἐὰν δὲ φιλονίκως ἐπιμένῃ τὸν τοιοῦτον παραιτῆσθε [ξεκόψτε ἀπὸ αὐτόν]».

 

[22] Ὁ ἅγιος Ἰὼβ Ἰασίτης ὁ Ὁμολογητὴς ἔλεγε: «Νὰ μὴν τοὺς συναναστρεφόμαστε λοιπόν [τοὺς Λατινόφρονες] …Θὰ προσπαθήσουμε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις νὰ μὴ μολυνθοῦμε μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μαζί τους καὶ νὰ μὴ μετέχουμε στὴν ψώρα, ἢ τὴν ὀλέθρια ἀσθένειά τους. Θὰ προφυλάξουμε ἐπίσης τοὺς ἑαυτούς μας μὲ κάθε τρόπο καὶ θὰ ἀπέχουμε τελείως ἀπὸ τὴν φατρία τους».

[23] Ὁ Ἅγιος Μελέτιος Γαλησιώτης: «Αἱρετικοί εἰσιν οἱ λατίνοι καὶ οἱ συγκοι-νωνοῦντες αὐτοῖς ἀπόλλυνται…».

[24] Ὁ ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς προσθέτει: «Ἐφόσον ὁ Καλέκας εἶναι μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο καὶ τόσες φορές ἀποκομμένος ἀπὸ ὁλόκληρο τὸ πλήρωμα τῶν Ὀρθοδόξων, εἶναι κατὰ συνέπεια ἀδύνατο νὰ ἀνήκει στοὺς εὐσεβεῖς, ὅποιος δὲν ἔχει ἀποχωρισθεῖ ἀπὸ αὐτόν. Ἀντιθέτως, ὅποιος γιὰ τοὺς λόγους αὐτοὺς εἶναι ἀποχωρισμένος ἀπὸ τὸν Καλέκα, τότε ἀνήκει πράγματι στὸν κατάλογο τῶν Χριστιανῶν καὶ εἶναι ἑνωμένος μὲ τὸν Θεό κατὰ τὴν εὐσεβῆ πίστη».

[25] Καί ἐπιπλέον: «Εἶναι ἀδύνατο κάποιος νὰ ἐπικοινωνεῖ ἐκκλησιαστικῶς μὲ τὸν Πατριάρχη (Καλέκα) καὶ νὰ εἶναι Ὀρθόδοξος…, ἐνῷ αὐτὸς ποὺ ἦταν ἀποτειχισμένος εἶναι ἑνωμένος μὲ τὴν εὐσεβῆ πίστη».

[26] Πρέπει πάλι νὰ τονίσουμε -γιατὶ ἔχει ὕψιστη σημασία-ὅτι, ὅταν ὁ Γρηγόριος τά δίδασκε αὐτά, ἦταν ἀποτειχισμένος καὶ ὁ Καλέκας δὲν εἶχε ἀκόμη καταδικαστεῖ Συνοδικῶς!

Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης θυμίζει τὴν προσταγὴ τοῦ Μ. Ἀθανασίου: «…μηδεμίαν κοινωνίαν ἔχειν ἡμᾶς πρὸς τοὺς αἱρετικούς, ἀλλὰ μὴν μηδὲ πρὸς τοὺς κοινωνοῦντας μετὰ τῶν ἀσεβῶν».

[27] Ὥστε «νόμιμα» καταλήγει στὴν τελική του θέση: «… μήτε κοινωνεῖν αὐτοῖς [τοῖς αἱρετικοῖς], μήτε ἀναφέρειν… ἐπὶ τῆς θείας λειτουργίας· ὅτι μέγισται ἀπειλαὶ κεῖνται παρὰ τῶν ἁγίων ἐκφωνηθεῖσαι τοῖς συγκαταβαίνουσιν αὐτοῖς μέχρι καὶ ἑστιάσεως….

[28] Οἱ Ἀποστολικοὶ Κανόνες στηρίζουν ἀπόλυτα αὐτὴ τὴν θέση: «Ἐὰν κάποιος συμπροσευχηθεῖ μὲ ἕναν ἀκοινώνητο ἔστω καὶ μέσα σὲ σπίτι, νὰ εἶναι καὶ αὐτὸς ἀκοινώνητος».

[29] Λέει ὁ ἅγιος Μᾶρκος: «… Νὰ συμβουλεύσεις δὲ τοὺς Ἱερεῖς τοῦ Θεοῦ νὰ ἀποφεύγουν μὲ κάθε τρόπο τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τὸν λατινόφρονα μητροπολίτη τους καὶ οὔτε νὰ συλλειτουργοῦν μαζί του, οὔτε νὰ τὸν μνημονεύουν καθόλου, οὔτε νὰ τὸν θεωροῦν ἀρχιερέα, ἀλλὰ ὡς μισθωτὸ λύκο! …Νὰ ἀποφεύγετε λοιπὸν καὶ ἐσεῖς ἀδελφοί, τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς ἀκοινωνήτους καὶ τὸ μνημόσυνο τῶν ἀμνημονεύτων. Ὁ Λατινόφρων αὐτὸς θὰ καταδικαστεῖ μαζὶ μὲ τοὺς Λατίνους καὶ θὰ θεωρηθεῖ ὡς παραβάτης τῆς πίσεως»

[30] .… «Φευκτέον αὐτούς, ὡς φεύγει τις ἀπό ὄφεως, ὡς αὐτοὺς ἐκείνους, ἢ κἀ-κείνων πολλῷ δήπου χείρονας, ὡς χριστέμπορους καὶ χριστοκάπηλους… Φεύγετε οὖν αὐτοὺς ἀδελφοί, καὶ τὴν πρὸς αὐτοὺς κοινωνίαν.Οἱ γὰρ τοιοῦτοι ψευδαπόστολοι, ἐργᾶται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εἰς ἀποστόλους Χριστοῦ».

[31] Εἶναι σημαντικὸ νὰ τονίσουμε ὅτι ὁ Ἅγιος δὲν ἐγείρει ζητήματα ὅπως ἡ ἀναγκαιότητα Συνοδικῆς ἔγκρισης, ὁ κίνδυνος σχίσματος ἢ τάχα τῆς ἀποκοπῆς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ἢ ζήτημα ἐφαρμογῆς οἰκονομίας, ἢ χάρη τῆς εἰρήνης ἢ χάρη τῆς συνέχισης τοῦ κηρύγματος.

Μετὰ τὴν ὑπογραφὴ τῆς ψευδο-ένωσης στὴ Φερράρα-Φλωρεντία ὁ ἅγ. Μᾶρκος εἶπε: «Εἶμαι πεπεισμένος ὅτι ὅσον ἀπομακρύνομαι ἀπὸ τούτου [τοῦ Πατριάρχη] καὶ ἀπὸ τοὺς τοιούτους [τοὺς Λατινόφρονες] τόσον προσεγγίζω πρὸς τὸν Θεὸν καὶ πρὸς τοὺς Ἁγίους, καὶ ὅσον περισσότερον χωρίζομαι ἀπὸ αὐτοὺς τόσον περισσότερον ἑνοῦμαι μὲ τὴν ἀλήθειαν».

[32] Λέει ὁ Ἅγιος: «Ὅσοι προσποιοῦνται ὅτι ὁμολογοῦν τὴν ὑγιῆ πίστη, κοινωνοῦν [μνημονεύουν] δὲ μὲ τοὺς ἑτερόφρονες, ἂν μετὰ ἀπὸ τὴν σύστασή σας δὲν ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ αὐτούς, ὄχι μόνο νὰ τοὺς ἔχετε ἐκτὸς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ οὔτε ἀδελφοὺς νὰ τοὺς ὀνομάζετε».

[33] Καὶ γιά τόν ὅσιο Νεόφυτο τόν Ἔγκλειστο «ἡ ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς Παπικοὺς ἐντάσσει τὸν κοινωνοῦντα στὰ ἀναθέματα τῶν Συνόδων καὶ στὸν πυθμένα τοῦ ἅδη.

Κλείνοντας θά ἀναφέρουμε τὰ λόγια τοῦ Πατριάρχου ἁγίου Γερμανοῦ Πατριάρχου Κ/πόλεως πρὸς τοὺς Κυπρίους λαϊκοὺς γιὰ τὴν ἀποτείχιση ἀπὸ τοὺς κληρικούς των, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ὑποταχτεῖ στοὺς Λατίνους κατακτητὲς τὸν 12ο καὶ 13ο αἰῶνα. 

«…Ὅσοι τῆς καθολικῆς Ἐκκλησίας ἐστὲ τέκνα γνήσια, φεύγειν ὅλῳ ποδὶ ἀπὸ τῶν ὑποπεσόντων ἱερέων τῇ λατινικῇ ὑποταγῇ, καὶ μηδὲ εἰς ἐκκλησίαν τούτοις συνάγεσθαι, μηδὲ εὐλο-γίαν ἐκ τῶν χειρῶν αὐτῶν λαμβάνειν τὴν τυχοῦσαν· κρεῖσσον γάρ ἐστιν ἐν τοῖς οἴκοις ὑμῶν τῷ θεῷ προσεύχεσθαι κατὰ μόνας, ἢ ἐπ’ ἐκκλησίαις συνάγεσθαι μετὰ τῶν λατινοφρόνων· εἰ δ’ οὖν, τὴν αὐτὴν αὐτοῖς ὑφέξετε κόλασιν».

[34] «Τοῖς κοινωνοῦσιν ἐν γνώσει [τοῖς αἱρετικοῖς] ἀνάθεμα».

Νά ἀναθεματίζουμε τούς αἱρετικούς - Ὅσιος Ἀντίοχος ὁ Πανδέκτης

Ὁ ὅσιος Ἀντίοχος ὁ Πανδέκτης* ἔλεγε πὼς ἐκεῖνον ποὺ δὲν ἔχει τὴν ὀρθὴ πίστη πρέπει ὄχι μόνο νὰ τὸν ἀποστρεφόμαστε ἀλλὰ καὶ νὰ τὸν ἀναθεματίζουμε, δηλαδὴ νὰ τὸν θεωροῦμε ὅτι βρίσκεται ἐκτὸς Ἐκκλησίας.

 

 

Ὁ Ἱερώνυμος καί ὁ Βαρθολομαῖος ἔχουν ἄραγε ὀρθή πίστη ;;          

Θά ἦταν ψέμμα ἄν λέγαμε, ναί. Ἀκόμη καί οἱ πέτρες τό γνωρίζουν ὅτι εἶναι αἱρετικοί. Ὑπέγραψαν στό Κολυμπάρι τό 2016 καί ἐπικύρωσαν τήν πανθρησκεία καί μυστικά ἔγινε καί ἡ ἕνωση μέ τόν Πάπα τῆς Ρώμης. Καί ὅσοι δέν ὑπέγραψαν ἀπό τήν στιγμή πού τούς μνημονεύουν στίς «ἀκολουθίες» αὐτομάτως καθίστανται αἱρετικοί. Συνεπῶς εἶναι ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ὅσοι συγκοινωνοῦν μέ αἱρετικούς μνημονευτές του σατανόνυμου καί τοῦ βαρθολομέα...!! Ἐπίσης αἱρετικοί καί οἰκουμενιστές εἶναι καί ὅσοι κοινωνοῦν ἀπό τό ἴδιο ποτήριο μέ αὐτούς (στίς ἐνορίες, μονές καί «ἐπισκοπές») πού μνημονεύονται αὐτοί οἱ ἐχθροί Τοῦ Θεοῦ.


Λέει ὁ Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ὅτι στό μυστήριο τῆς Ὀρθόδοξης Θείας Λειτουργίας οἱ μετέχοντες ἑνώνονται μέ τόν Θεό. (Γίνονται σύναιμοι καί σύσσωμοι μέ τόν Χριστό).


Ἀντίστοιχα καί στήν λειτουργία τῶν αἱρετικῶν χαραγμένων κολυμπαριστῶν οἰκουμενιστῶν οἱ μετέχοντες ἑνώνονται μέ τόν διάβολο.


Ὅσιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης:

Τό μνημόσυνο τοῦ αἱρετικοῦ ἐπισκόπου εἶναι μόλυνση τῆς Πίστεως.
Ἀλλοι ἔγιναν αἱρετικοί καί χάθηκαν,ἄλλοι παρέμειναν ὀρθόδοξοι ἀλλά χάθηκαν γιατί εἶχαν ἐκκλησιαστική ἐπικοινωνία μέ αἱρετικούς...


Αὐτά μᾶς λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες καί εἶναι ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ τά λόγια τους.!!
Ὅπως καί τό Ἱερό Εὐαγγέλιο.

 

*Ὁ Ὅσιος Ἀντίοχος ὁ Πανδέκτης ἔχει γράψει τήν εὐχή τοῦ Ἀποδείπνου «Καί δός ἡμῖν Δέσποτα» ἀλλά καί ἄλλες εὐχές.

Ἑορτάζει ἀπό τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία μας στίς 24 Δεκεμβρίου.

Πόσα εἶναι τά Τάγματα τῶν Ἀγγέλων ;

 

Τά ἀγγελικά τάγματα εἶναι 9.

Ὑπῆρχε καί τό 10ο ἀλλά ἐξέπεσε μαζί μέ τόν ἀρχηγό του τόν Ἑωσφόρο . (Θά τό ἀναπληρώσει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος μαζί μέ τούς εὐσεβῶς κοιμηθέντας μοναχούς μετά τήν Δευτέρα Παρουσία).

Ὁ Ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης ταξινομεῖ σέ τρείς τρίχορες ἱεραρχίες (ταξιαρχίες) τά ἐννιά ἀγγελικά τάγματα :

Σεραφείμ, Χερουβίμ, Θρόνοι - Κυριότητες, Δυνάμεις, Ἐξουσίες - Ἀρχές, Ἀρχάγγελοι, Ἄγγελοι.

Ὁ Ὅσιος Νικήτας ὁ Στηθάτος (Φιλοκαλικός πατέρας) λέει πώς οἱ οὐράνιες δυνάμεις συντάσσονται σέ χορεῖες (ἀνά τρείς) καί παραστέκονται τριαδικά στήν Ἁγία Τριάδα.

Πρῶτες στήν σειρά εἶναι : Θρόνοι, Χερουβίμ, Σεραφείμ.

Χαρακτηριστικό τους εἶναι ἡ πύρινη σοφία καί ἔργο τους εἶναι ὁ θεοπρεπής ὕμνος τοῦ «γέλ»

Δεύτερες στήν σειρά εἶναι : Ἐξουσίες, Κυριότητες, Δυνάμεις.

Διευθετίζουν τά μεγάλα πράγματα καί διενεργοῦν τά θαύματα. Κύριο ἔργο τους εἶναι ὁ τρισάγιος ὕμνος «Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος Κύριος Σαββαώθ»

Τρίτες στήν σειρά : Ἀρχές, Ἀρχάγγελοι, Ἄγγελοι.

Ἐκτελοῦν τίς θεῖες ὑπηρεσίες καί κύριο ἔργο τους εἶναι νά ψάλλουν τόν Ὕμνο «Ἀλληλούια» (=Αἰνεῖτε τόν Κύριον).

Δέν γνωρίζουμε ὅμως τά ὀνόματα ὅλων τῶν Ἀγγέλων.                       Ὁ Θεός πού ἔδωσε ὄνομα σέ ὅλα τά ἀστέρια (Ψαλμ. 146,4) ἀσφαλῶς καί θά ἔδωσε ὀνόματα σέ ὅλους τούς ἀναρίθμητους ἀγγέλους του. Ἐμεῖς ὅμως, τρείς μόνο ἀγγέλους γνωρίζουμε μέ τά ὀνόματά τους.

Γαβριήλ. Τό ὄνομά του στά ἑβραϊκά σημαίνει «ἥρωας τοῦ Θεοῦ». Παρουσιάστηκε στόν Προφήτη Δανιήλ καί τοῦ ἐξήγησε μερικά συμβολικά ὁράματα (Δανιήλ, Κεφ. 8, Στίχ. 16, Δαν. 9. 21-28). Παρουσιάστηκε στόν Προφήτη Ζαχαρία τόν πατέρα τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί στήν Θεοτόκο (Λουκᾶς, Κέφ 1, Στίχοι 19,28)

Μιχαήλ. Τό ὄνομά του σημαίνει «τις ὡς ὁ Θεός ἡμῶν» (ποιός εἶναι σάν τόν Θεό μας). Ἀναφέρεται πολλές φορές στήν Παλαιά Διαθήκη καί μάλιστα σάν ἄρχοντας «Μιχαήλ ὁ ἄρχων ὁ μέγας » (Δανιήλ, 12,1). Ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυή τόν εἶδε σάν «ἀρχιστράτηγον δυνάμεως Κυρίου» (Ι.Ναυή 5,14)

Ραφαήλ. Ἀναφέρεται στήν γνωστή ἱστορία τοῦ Τωβίτ στήν Παλαιά Διαθήκη. Τό ὄνομά του σημαίνει «ὁ Κύριος ἰάται» (θεραπεύει). Εἶναι ἕνας ἀπό τούς ἑπτά Ἀρχαγγέλους πού ἔχουν ὡς ἔργο νά μεταφέρουν ἀπό τήν γῆ στόν οὐρανό τίς προσευχές τῶν δικαίων.

Ἡ ἑβραϊκή παράδοση ἀναφέρει καί τέταρτο ἄγγελο μέ τό ὄνομα Οὐριήλ.


Ἐπιμέλεια κειμένου καί ψαλτικῶν Ἱεροκήρυκας Δημήτριος Παπαγιαννόπουλος.

Πηγή κειμένου : «Ἐμφανίσεις καί θαύματα τῶν Ἀγγέλων»,    Ἐκδόσεις Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου.

Ἐπιστροφή στό ἁγιοπατερικό ἡμερολόγιο - Δημήτριος Παπαγιαννόπουλος

Μέ τήν βοήθεια Τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ κάναμε τόν ἀγῶνα μας τόν ἀντιαιρετικό, ἀντισταθήκαμε στά ἄνομα «μέτρα» τοῦ Καίσαρος καί στήν ἀλλαγή τῆς ὥρας τῆς Ἀναστάσεως.

Διακόψαμε τήν κοινωνία μέ τήν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ καί τώρα ἦρθε ἡ ὥρα νά ἐπιστρέψουμε στό ὀρθόδοξο βυζαντινό ἡμερολόγιο τό ὁποῖο εἶχαν καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς μέχρι τό 1924.

Ἡ ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου ἦταν ὁ πρῶτος πυλῶνας γιά τήν μετέπειτα ἕνωση μέ τόν Πάπα καί ὅλους τούς αἱρετικούς.
Γιά νά συνεορτάζουν οἱ ὀρθόδοξοι μέ τούς αἱρετικούς.
Καί τό 2016 στό Κολυμπάρι ψηφίστηκε ἐπισήμως ἡ πανθρησκεία ἀπό ὅλα τά πατριαρχεῖα καί τίς «ἐπίσημες» κατά τόπους (πρώην) ἐκκλησίες Τοῦ Χριστοῦ καί ἀναγνωρίστηκαν οἱ αἱρέσεις ὡς ἰσάξιες μέ τήν ὀρθοδοξία μας. Καί ἔγινε ἐπίσης καί «μυστικά» ἡ ἕνωση μέ τόν Πάπα. Σέ λίγο ἀναμένονται καί οἱ ἱέρειες στούς πάλαι ποτέ ἱερούς ναούς, νά κοινωνοῦν τούς ἀδαεῖς πού δέν ἐννόησαν ὅτι ἡ «ἱερά» σύνοδος εἶναι αἱρετική καί παραμένουν μέσα στήν αἵρεση γιά νά πολεμήσουν τάχα «ἀπό μέσα». Ἤδη εἶναι ἀργά γι'αὐτούς.

Ἡ ἀλλαγή τῆς ὥρας τῆς Ἀναστάσεως καί τά «μέτρα» πού ἐπεβλήθησαν στούς ναούς ἦταν ἡ τελευταία εὐκαιρία πού μᾶς ἔδωσε ὁ Θεός γιά νά φύγουμε ἀπό τήν αἵρεση.
Δέν θά ὑπάρξει ἄλλη εὐκαιρία.!!
Τώρα ἀλλάζει καί τό πασχάλιο, θά γίνει κοινό πλέον τό Πάσχα μέ τούς παπικούς καί θά ἔρθουν καί «ἱέρειες» στούς πάλαι ποτέ ἱερούς ναούς.
Τό μόνο πού ἀπομένει πιά εἶναι νά δηλώσουν οἱ ἰθύνοντες ὅτι καί ἐπισήμως ἔγινε ἡ ἕνωση μέ τόν Πάπα (μυστικῶς ἔγινε τό 2016).

Ἔπρεπε νά γίνει ἡ ἀλλαγή καί ἐπιστροφή στήν Ἱερά μας παράδοση γιά νά μήν ἔχουμε καμία σχέση μέ τόν οἰκουμενισμό ἀκόμη καί μέ τό ἡμερολόγιο τοῦ. Τώρα πού θά ἀλλάξει καί τό Πασχάλιο καί θά γίνει κοινό μέ τούς αἱρετικούς (2024-2025) ἀναγκαστικά ὅποιος ἀκολουθεῖ τήν «ἱερά» σύνοδο καί τό νέο «διορθωμένο» τάχα ἡμερολόγιο θά ἀκολουθήσει καί τό νέο «διορθωμένο» πασχάλιο πού θά εἶναι κοινό μέ τούς παπικούς.

 
Ἐφόσον λοιπόν κάναμε ὅλον αὐτόν τον ἀγῶνα της ἱεράς καί ἀγιοπατερικής ἀποτείχησης μέ κόπους καί στερήσεις ἦρθε καιρός νά ἐπιστρέψουμε στήν ἀκριβῆ ἑορτολογική τάξη πού ἐπί τόσους αἰῶνες εἶχε ἡ ἐκκλησία μας. Καθότι ἡ συνέχεια τῆς ἀποτείχησης εἶναι ἡ ἐπιστροφή στό ὀρθόδοξο ἡμερολόγιο γιά νά ἀποτάξουμε ἀπό πάνω μας κάθε τί τό οἰκουμενιστικό ἀκόμη καί τό ἡμερολόγιο τοῦ Πάπα.
 
Συνεχίζουμε λοιπόν τόν ἀγῶνα μας ἀκραιφνῶς καί ὀρθοδόξως, μακριά ἀπό φατρίες καί κάθε λογῆς «ἡγήτορες».
Ἐκκλησιαστικά καί ἁγιοπατερικά.

 

Ὅλοι γνωρίζετε τήν ἀγάπη καί τήν ἐκτίμηση πού ἔχω πρός ὅλους σας. Καί προσπαθῶ πάντα νά εἶμαι κοντά σας παρά τίς ἀντίξοες συνθῆκες. Θυμηθεῖτε ὅλες αὐτές τίς πολύωρες ἐκπομπές καί Ἱερές Ἀκολουθίες ἀπό τήν καραντίνα τοῦ Μαρτίου τοῦ 2020 μέχρι τῆς σήμερον. Πρός δόξαν Θεοῦ ἔγιναν ὅλα. Ἐλπίζω πώς ὠφελήθηκαν κάποιες ψυχές καί ἐννόησαν τήν βαθύτερη οὐσία τῆς κατάστασης τήν ὁποία ζοῦμε.

Ἡ ἀπόφαση γιά τήν ἐπιστροφή στό ὀρθόδοξο ἡμερολόγιο δέν εἶναι μιά τυχαία ἀπόφαση. Ἔψαξα, ἐρεύνησα καί ἔμαθα.
Τό νέο ἡμερολόγιο εἶναι ὁ πρῶτος πυλῶνας γιά τήν ἕνωση μέ τόν πάπα ὅπως σᾶς ἔχω πεῖ. Ὕστερα λοιπόν ἀπό πολύωρη μελέτη καί προσευχή ἀποφασίσαμε μέ κάποιους ἀδελφούς ἀπό τήν ὁμάδα ὅτι θά ἐπιστρέψουμε στήν ἀκριβή,ἀκριβῆ ἑορτολογική τάξη τῆς ἐκκλησίας μας (ὅπως αὐτή ἴσχυε ὡς τό 1924 πού οἱ μασωνισταί ἐπέφεραν τόν διχασμό στήν ἐκκλησία μέ τήν εἰσαγωγή τοῦ νέου Παπικοῦ ἑορτολογίου).

Τό ὀρθόδοξο ἡμερολόγιο εἶναι αὐτό σύμφωνα μέ τό ὁποῖο οἱ πατέρες θέσπισαν νά ἑορτάζονται ὅλες οἱ ἑορτές.
Δέν κατηγορῶ καί δέν πρόκειται νά κατηγορήσω κανέναν ἄν μείνει στό νεο ἡμερολόγιο. Καί ὁ ἴδιος μέχρι πρώτινος ἐκεῖ ἤμουν.
Καί δέν σημαίνει πώς θά σωθοῦμε ἐπειδή καί μόνο ἀκολουθοῦμε τό πατροπαράδοτο ἡμερολόγιο.!!
Θέλει πολύ κόπο καί ἀγῶνα γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχης.
Οὔτε θέλω νά ἐπιφέρω διχασμό.
Ἄλλοι ἔφεραν τόν διχασμό.
Τό ἀντίθετο, θέλω νά ἐπιστρέψουμε ὅλοι στήν ἀκριβή τάξη τῆς ἐκκλησίας μας.

ΠΡΟΣΟΧΗ !! Καί δέν σημαίνει ὅτι γεννηθήκαμε στήν αἵρεση ἐπειδή γεννηθήκαμε στό νεο ἡμερολόγιο. Ἤ ὅτι εἴμαστε ἀβάπτιστοι κλπ ὅπως ἀκούγεται ἀπό μερικούς κακούς «ζηλωτές» !!! Ὁ πρῶτος πυλῶνας γιά τήν ἑδραίωση τῆς πανθρησκείας ἦταν ἡ ἀλλαγή τοῦ ἡμερολογίου καί ἡ ταφόπλακα μπῆκε τό 2016 στό Κολυμπάρι ὅπου παγιώθηκε (δια συνόδου) ἡ πανθρησκεία καί ἡ ἕνωση μέ ὅλους τούς αἱρετικούς.
Ἔπρεπε ἀπό τότε νά ἔχουμε κάνει διακοπῆ κοινωνίας μέ τήν αἵρεση ἀλλά ἤμασταν ἀδύναμοι.!!
Γι αὐτό ὁ Θεός μας ἔδωσε τήν τελευταία εὐκαιρία τό 2021 μέ τήν ἀλλαγή τῆς Ἀναστάσεως καί τά μέτρα τοῦ «ἰου» !!!
Δόξα τῷ Θεῷ πού μᾶς φώτισε.!!

Ἦρθε ἡ ὥρα λοιπόν (ἐφόσον διακόψαμε κοινωνία μέ τήν αἵρεση καί δέν πηγαίνουμε ἄλλο σέ ἐνοριακούς ναούς αἱρετικῶν - οὐννιτῶν τῆς μισθωτῆς «ἰερας» συνόδου) νά γυρίσουμε πίσω στήν εὐσέβεια τῶν πατέρων μας καί στήν ἱερά παράδοση.

Ὅτι μπόρεσα ἔκανα γιά ἐσᾶς καί θά συνεχίσω νά κάνω ὅσο μέ ἀξιώνει ὁ Θεός.
Θά ἔχουμε τίς ἐκπομπές μας, τίς Κυριακάτικες Ἀκολουθίες μας καί τίς ὄμορφες κατηχητικές συναντήσεις μας.
Μέ μόνη διαφορά ὅτι θά γίνονται ὅλα μέ τό ὀρθόδοξο - βυζαντινό ἡμερολόγιο τῶν Ἁγίων Πατέρων μας.!!

Τό εὐχάριστο εἶναι ὅτι ὑπάρχουν πολλοί ἀδελφοί μας πού ἔχουν διακόψει κοινωνία μέ τήν αἵρεση καί ἐπιθυμοῦν καί αὐτοί νά ἀκολουθήσουν τό ὀρθόδοξο ἑορτολόγιο.

Καί πάλι σᾶς εὐχαριστῶ γιά τήν ἀγάπη σας καί τήν στήριξη σᾶς σέ αὐτήν τήν μεγάλη ἀλλαγή στήν ζωή μου ἀλλά καί στήν ζωή πολλῶν ἀπό ἐσᾶς.

Τήν μετάνοια μοῦ, συγχωρῆστε με ἄν σέ κάτι σᾶς πίκρανα καί ὁ Θεός νά μᾶς συγχωρήσει ὅλους μας καί νά μποῦμε στόν ἀγῶνα τῆς νηστείας χωρίς νά ἔχουμε πίκρα μέ τόν συνάνθρωπο μᾶς.!!

Δημήτριος Παπαγιαννόπουλος. 

Δεῖτε ἐπίσης καί τήν ὁμιλία στό Rumble :

«Νηστεία τῶν Χριστουγέννων μέ τό πάτριο ἡμερολόγιο»

 https://rumble.com/v1y3aoi-117726930.html